Bismillahirahmanirahim...


Seperti yang diketahui umum Malaysia merupakan negara yang terdapat berbilang bangsa tetapi hidup aman dan harmoni. Saya sebagai anak Malaysia juga berbangga dilahirkan disini. Antara tiga kaum yang terdapat di Malaysia ialah Melayu, Cina dan India. Selain itu, terdapat kira kira 80 kaum etnik di Malaysia, terutamanya di Malaysia Timur. Antaranya termasuklah Baba dan Nyonya dan India Muslim.

BABA DAN NYONYA

Masyarakat Baba Nyonya dikenali juga sebagai kaum peranakan dan mereka merupakan kaum minoriti yang dipercayai berasal dari Melaka. Baba dan Nyonya di  Melaka adalah Cina Peranakan di mana nenek moyang mereka telah datang dan berkahwin dengan wanita tempatan. Kaum ini kebanyakannya berasal dari wilayah Hokkien, China yang berhijrah ke Melaka 600 tahun dulu ketika Melaka terkenal sebagai pusat perdagangan.

Perkahwinan campur seperti ini telah melahirkan budaya Cina yang unik serta tradisi Melayu. Pada mulanya mereka datang ke Melaka untuk berdagang dan mencari pekerjaan dan berkahwin dengan wanita tempatan di mana anak lelaki dipanggil Baba dan anak perempuan disebut Nyonya.

Masyarakat Baba dan Nyonya sedikit sebanyak telah mewarisi budaya masyarakat Melayu khususnya. Oleh itu sehingga kini masih ada lagi masyarakat Baba dan Nyonya yang menjadikan amalan dan pegangan masyarakat Melayu dalam kehidupan seharian mereka.

Banyak pantang larang dan kepercayaan masyarakat Melayu telah diasimilasikan dalam kebudayaan masyarakat Baba dan Nyonya. Keadaan ini telah menunjukkan bahawa masyarakat Baba dan Nyonya mempunyai mirip yang sama dengan masyarakat Melayu.

Masyarakat baba Nyonya di Melaka fasih bertutur bahasa Melayu dan mengikut fakta sejarah  golongan ini  mempunyai pertalian dengan darah keturunan Melayu di mana mereka fasih bertutur dalam bahasa Melayu. Selain menggunakan Bahasa Melayu dalam pertuturan seharian mereka juga boleh bertutur bahasa Hokkien.

Kebanyakan mereka berpakaian kebaya dan sarung batik yang diwarisi oleh nenek moyang mereka. manakala dari aspek kerohanian dan keagamaan mereka mempunyai banyak persamaan dengan keturunan Cina.

Masyarakat ini amat masyhur dengan pelbagai masakan tradisional yang begitu sedap dan menarik di mana mempunyai persamaan dengan masakan masyarakat Melayu.
Kebanyakan mereka berpakaian kebaya, sarung dan sebagainya yang merupakan pakaian tradisional nenek moyang mereka.
Mereka makan dengan tangan  dan masakan  gulai adalah menjadi kegemaran masyarakat ini. Masakan seperti  masak lemak, asam pedas, dan sambal belacan menjadi kegermaran seharian.

Masyarakat Baba dan Nyonya masih lagi percaya kepada pawang dan bomoh. Kebiasaannya mereka pergi berjumpa bomoh apabila seseorang bayi sentiasa menangis dengan tidak henti-henti. Mereka percaya bahawa anak mereka telah disampuk dengan jin ataupun hantu. Tujuan mereka pergi berjumpa dengan pawang tersebut untuk meminta tolong menghalau atau membuang jin atau hantu tersebut daripada mengganggu anak mereka.

Ibu yang hamil tidak boleh keluar rumah pada waktu senja. Pada waktu tersebut dikatakan syaitan, iblis, dan hantu mula berkeliaran. Mereka percaya bahawa darah ibu yang mengandung anak sulung sangat disukai oleh pontianak dan langsuir. Sekiranya terpaksa juga keluar, ibu tersebut dikehendaki membawa barangan yang diperbuat daripada besi, antaranya pisau untuk menakutkan hantu. 
Selain itu juga, masyarakat Baba dan Nyonya juga percaya akan perubatan tradisional dalam perubatan penyakit. Contohnya dalam penyakit demam campak atau ‘Chicken Pox’, masyarakat Baba dan Nyonya akan berjumpa dengan bomoh untuk mendapatkan air penawar untuk diminum dan dijadikan air untuk mandi.

Hasil penyelidikan telah menggambarkan masyarakat Baba dan Nyonya telah melatari kehidupan mereka dengan budaya Melayu terutamanya Dondang Sayang yang dilagukan dalam upacara-upacara yang tertentu sahaja dan ketika diperlukan. Bagi generasi kini, Muzik yang berunsurkan tradisional seperti pantun atau keroncong yang popular dalam kalangan masyarakat Baba dan Nyonya seketika dahulu kini telah berkurangan.







INDIA MUSLIM

Orang India Malaysia ialah satu kaum di Malaysia yang berketurunan daripada mereka yang berhijrah dari India Selatan semasa pemerintahan British di Tanah Melayu.

Komuniti India Muslim yang pertama di Semenanjung Tanah Melayu di mana saudagarsaudagar Muslim, India dan Parsi menjalankan perdagangan di antara India dan China. Saudagar India Muslim dari India Selatan khususnya kaum Chola dari Pantai Coromandel memainkan peranan utama dalam perdagangan bijih timah, buluh dan kapur barus yang terdapat di Kedah.

Zaman Kesultanan Melaka (abad ke-15 hingga abad ke-16) menyaksikan kegemilangan Melaka sebagai pusat perdagangan paling utama di kawasan Nusantara. Di sini saudagar India Muslim yang kebanyakannya datang dari Pantai Coromandel merupakan komuniti orang asing yang terbesar dan paling berpengaruh. Peranan mereka sebagai saudagar raja atau orang tengah antara Sultan dan pedagang-pedagang asing memberi mereka kedudukan dan kuasa yang penting dalam ekonomi dan politik istana. Menerusi perkahwinan dengan keluarga diraja dan orang-orang besar istana kaum India Muslim dapat memperkukuhkan kedudukan dan kekayaan mereka di tengah-tengah sistem perdagangan yang luas di bandar kosmopolitan.

Perkahwinan campur antara orang India Muslim dan orang Melayu asli secara lebih luas dipermudahkan oleh peranan mereka sebagai pendidik Islam. Kefasihan dalam bahasa Melayu, Tamil dan Arab membolehkan mereka mengajar di masjid-masjid di pinggiran bandar dan kawasan kampung di mana mereka disegani dan mempunyai pengaruh besar. Perkahwinan campur antara lelaki India Muslim dan perempuan Melayu dipermudahkan oleh tradisi Islam yang dianuti bersama sehingga terbina sebuah komuniti kacukan yang maju dan berpengaruh yang terasing daripada orang Melayu asli di kawasan-kawasan pedalaman. Dari awal lagi, kerana didorong oleh persekitaran bandar yang terbuka untuk berniaga, bersekolah dan bercampur dengan masyarakat berbilang bangsa, komuniti kacukan ini dapat membina identiti yang terserlah. Asimilasi orang India Muslim ke dalam masyarakat Melayu dicontohi oleh Munshi Abdullah seorang Jawi Pekan yang menceritakan pendidikan beliau dalam tiga bahasa, Tamil, Arab dan Melayu dan peranan beliau sebagai juru bahasa yang melicinkan hubungan antara saudagar asing termasuk India dan Inggeris, dengan saudagar tempatan.

 Dalam karyanya Hikayat Abdullah satu gambaran yang jelas diberi tentang kepentingan kaum “Jawi Pecan” dalam masyarakat Melaka. Dalam perkembangan awal kaum Jawi Peranakan di Melaka jelas bahawa kegiatan mereka dalam aktiviti perdagangan dan penyebaran Islam memberi mereka kedudukan yang disegani dalam masyarakat orang Melayu asli. 

 Dalam adat istiadat masyarakat Melayu lama,banyak upacara yang berteraskan pengaruh tradisi India. Hal ini, ketara sekali terutama dalam upacara-upacara yang berhubung dengan ‘rites de passage’ atau proses peralihan tahap dalam hidup seseorang individu, misalnya dalam adat resam yang bersabit dengan kehamilan, kelahiran bayi, bertindik, cukup umur, dan perkahwinan. Banyak daripada adat-istiadat tersebut tidak lagi diamalkan sekarang, melainkan dalam keluarga-keluarga diraja. Memang pada asalnya orang-orang berketurunan India Muslim dan kemudiannya Jawi Peranakan menjiwai adat resam nenek-moyang mereka dengan cara yang hebat. Pada amnya, pengaruh perkembangan bangsa, perkahwinan campur, serta kedudukan sosioekonomi yang berlainan sedikit demi sedikit melesapkan adat-adat lama. Namun demikian, keluarga berketurunan Jawi Peranakan yang bersifat tradisional masih lagi berpegang kepada nilai-nilai yang diwarisi dalam perlaksanaan adat resam, terutamanya dalam hal yang melibatkan adat istiadat perkahwinan. Berbanding dengan upacara-upacara lain yang melambangkan proses peralihan tahap dalam hidup manusia, adat istiadat bagi menandakan pertemuan jodoh merupakan tahap yang genting sekali dan diberi keutamaan dalam sistem sosial sesuatu kaum. Keinginan mengekalkan ciri-ciri adat-resam berkenaan supaya dapat diwarisi oleh generasi muda nyata diperlihatkan dalam kaum Jawi Peranakan. Memandangkan hakikat tersebut, nilainilai yang bersabit dengan adat-resam perkahwinan dipilih untuk merupakan fokus bicara dalam kertas ini.

      Pinjaman dari bahasa Tamil termasuk kata-kata harian seperti :

BAHASA TAMIL	BAHASA MELAYU
AKKA	KAKAK
KADAI	KEDAI
KAPPAL	KAPAL
KATIKAM	KETIKA
MUTTU	MUTIARA

 Mempunyai kait rapat dengan identiti budaya dari segi fungsinya sebagai alat untuk melahirkan nilai, sentimen serta pemikiran masyarakat penutupnya. Bahasa juga merupakan lambang perpaduan dan keperibadian bagi sesuatu kaum atau bangsa, Di Malaysia, bahasa Melayu diterima umum sebagai bahasa kebangsaan, Melalui sistem persekolahan dan dasar pendidikan yang wujud, bahasa tersebut telah dapat menyatupadukan bangsa Melayu yang lebih besar. Bahasa Melayu, dengan sistem fonologi dan sintaksis yang tersusun digunakan sebagai alat perhubungan rasmi bagi masyarakat berbilang kaum di negara ini. Bagi orang Melayu, bahasa Melayu menjadi simbol identiti bangsa dan hakikat ini jelas termaktub dalam Perlembagaan Persekutuan. Namun demikian, di peringkat bukan rasmi orang-orang Melayu lebih cenderung menonjolkan identiti tempatan atau kedaerahan dengan menggunakan kelainan dialek negeri-negeri tertentu, misalnya dialek Kedah, Kelantan, Negeri Sembilan, Pulau Pinang dan Melaka. Hal ini berlaku terutamanya dalam interaksi sesama kelompok (intra-group interaction). Selain meningkatkan perasaan kekitaan, penggunaan dialek tempatan juga mengesankan identiti kedaerahan penutumya dalam mana jua persekitaran sosiolinguistik. Dalam penggunaan bahasa, kaum Jawi Peranakan yang kebanyakkannya berasal dari Pulau Pinang lebih selesa dengan dialek daerah Pulau Pinang apabila bertutur sesama sendiri. Walau bagaimanapun, gaya pertuturan mereka lebih ekspresif daripada yang digunakan oleh orang Melayu lain di Pulau Pinang, dengan bahasa jasmani (body language) dan gerak isyarat yang tersendiri. Ketinggian suara serta intonasi dalam 27 pertuturan juga merupakan penanda identiti kaum yang dipengaruhi oleh cara pertuturan kaum India Muslim.

Bila kita menyebut nasi kandar, Pulau Pinang menjelma dalam ingatan kita.  Nasi kandar di Pulau Pinang samalah seperti adanya nasi dagang di Kelantan atau Terengganu. Kini populariti nasi kandar telah menular ke negeri-negeri lain di Semenanjung. Kadang kala kita tertanya-tanya apa yang membezakan nasi kandar dengan nasi-nasi yang lain. Nasi kandar diiringi dengan pelbagai jenis lauk pauk (dalam 30 jenis masakan).

Contoh hidangan lauk pauk nasi kandar ialah: ayam goreng berempah, kari kepala ikan, ikan goreng, kari telur sotong, udang galah goreng, kari daging rusa, kari kambing dan lain lain.  Berbalik mengimbas sejarah nasi kandar, kita akan ke selatan India. Di sinilah bermulanya di mana pedagang-pedagang India Muslim berulang alik antara India dan Semenanjung.

Pada mulanya pengaruh masakan mereka ini tertumpu di utara Semenanjung sahaja: Alor Setar, Kangar, Sungai Petani dan Penang. Lama kelamaan populariti nasi kandar ini menular keseluruh negara termasuk Sabah dan Sarawak.

Nasi kandar mengekalkan nama ‘kandar’ ini berlandaskan cara penjaja nasi ini menjualnya. Nasi dikandar di bahu (dua bakul atau raga dengan satu batang kayu) dan mereka akan berjaja merentas kampung-kampung. Pasa masa kini nasi kandar boleh dinikmati di restoran-restoran dan juga di hotel. Menikmati hidangan yang disajikan di atas daun pisang juga menjadi kegemaran orang-orang Malaysia.

           Identiti etnik adalah asas pembentukan sesuatu kelompok manusia yang merangkumi

ciri-ciri budaya, tradisi, nilai, sikap, sentimen serta pemikiran yang sebati dengan jiwa

dan semangat kumpulan tersebut. Sejarah dan pengalaman-pengalaman yang diharungi

bersama merupakan pendorong utama dalam penggabungan masyarakat dari pelbagai

keturunan dan pembentukan etnisiti yang lebih luas. Penerimaan kelompok-kelompok

minoriti ke dalam masyarakat teras dan perasaan bahawa mereka dapat menikmati

sepenuhnya segala aspek budaya kehidupan tanpa prejudis atau diskriminasi akan

melengkapkan proses asimilasi yang mereka lalu.

Di Malaysia dasar-dasar kerajaan yang mengutamakan perpaduan bangsa dan agama

dalam persekitaran sosio-ekonomi, pendidikan dan politik negara mempermudahkan

proses asimilasi yang dilalui oleh kelompok-kelompok Melayu. Walau pun masih

terdapat ciri-ciri disunktif dalam budaya kehidupan orang Melayu dari pelbagai

keturunan, jelas bahawa identiti etnik bangsa Melayu yang besar terbina menerusi

penyeragaman kebudayaan Melayu. Walau pun masih boleh dikesan amalan tradisi dan

nilai-nilai asal pada tahap sub-budaya tempatan atau kedaerahan, pengaruh persekitaran

yang semakin hari semakin bersifat global tentu akan membentuk nilai-nilai yang lebih sejagat.

           

Semua kaum perlu mengutamakan kesetiaan dan kepentingan kepada negara mengatasi kesetiaan kepada kaum dan kelompok sendiri. Negara ini adalah negara untuk semua rakyat, tanpa mengira kaum, agama, budaya serta fahaman politik.  Semua kaum perlu menganggap bahawa mereka adalah bangsa Malaysia di mana segalanya perlu dinikmati secara bersama. Malaysia adalah negara kita di mana tidak ada masyarakat atau kaum yang akan dipinggirkan daripada menikmati  pembangunan dan pembelaan daripada kerajaan.